Mannose is 'n monosakkaried, oplosbaar in water, effens oplosbaar in etanol. Kleurlose of wit kristallyne poeier. Dit speel 'n belangrike rol in menslike metabolisme, veral in die glikosileringsproses van spesifieke prote?ene. Dit is moeilik vir mannose om deur die menslike liggaam geabsorbeer te word, en dit sal kort na inname deur die menslike liggaam uitgeskei word, hoofsaaklik deur niermetabolisme, en die algehele metaboliese siklus is ongeveer agt uur. Inname van mannose veroorsaak nie 'n styging in bloedsuiker nie, so dit is 'n soort suiker wat sommige mense met diabetes kan eet. In die natuur bestaan ??mannose in 'n vrye toestand in sommige vrugte, soos bosbessies, appels, lemoene, ens. In die menslike liggaam word mannose in alle weefsels en bloed versprei, insluitend die vel, organe en senuwees. In hierdie weefsels is mannose betrokke by die sintese van glikoprote?ene wat die funksie van die outo-immuunstelsel reguleer. Vorige kliniese studies het getoon dat mannose urienweginfeksies kan behandel en voorkom, daarom word sommige buitelandse gesondheidsprodukte met mannose as die hoofkomponent gebruik om die gesondheid van die urienstelsel te handhaaf. Mannitol is 'n suikeralkohol, gewoonlik verminder van suiker (mannose), is 'n isomere van sorbitol, oplosbaar in water, wit kristallyne poeier, het 'n soet smaak soortgelyk aan sukrose. Mannitol kan nie net as 'n uitstekende skeletmiddel gebruik word nie, maar ook as 'n gelyofiliseerde prote?enbeskermer in sommige voorskrifte. Die beskermende effek van mannitol op prote?en hou verband met die konsentrasie en morfologiese struktuur daarvan, en die konsentrasie daarvan hou soms verband met kristalmorfologie. Daar word algemeen geglo dat amorfe mannitol die funksie het om prote?en te stabiliseer terwyl gekristalliseerde mannitol sy beskermende funksie verloor. Mannitolkonsentrasies van 1% of minder verhoed die samevoeging van prote?enmedisyne deur die vorming van amorfe strukture, maar ho? konsentrasies mannitol is geneig om te kristalliseer en die aggregasie van prote?enmedisyne te bevorder. Vir die meeste prote?ene is bewaring by 4 ° C slegs korttermyn (ongeveer 1 week) na hersuspensie. Vir langtermynberging word dit aanbeveel om verdunningsmiddels voor te berei (wat draerprote?ene moet bevat, soos 0.1% BSA, 5% HSA of 10% FBS) en dan gevries teen -20 ℃ of -80 ℃ onderverpak. Dit is belangrik om herhaalde bevriesing en ontdooiing te vermy, aangesien elke bevriesing en ontdooiing gedeeltelike inaktivering van die prote?en sal veroorsaak. Trehalose en mannitol word gewoonlik aangevul met 8% (massa per volume) as gelyofiliseerde beskermende middels. Trehalose kan natuurlik die sekondêre struktuurverandering van prote?en en die strek en samevoeging van prote?en tydens vriesdroging voorkom. Mannitol is ook 'n algemeen gebruikte gevriesdroogde beskermer en vuller wat die ophoping van sekere prote?ene na vriesdroog kan verminder. Die vuller kan die toepaslike struktuur vir die gevriesdroogde koek verskaf, bydra tot die regte vorm van die gevriesdroogde koekblok en die poriestruktuur vorm. Poreusheid is 'n voorvereiste vir die sublimasie van bevrore water, en groter porie? kan vinniger sublimeer, dus kan die primêre droogtyd verminder word. Die byvoeging van vullers maak 'n korter primêre droogtyd (produktemperatuur Tp?Tg' of Tc) moontlik en kan gebruik word as 'n manier om die biofarmaseutiese vriesdrogingsproses te optimaliseer. Gewoonlik moet die verhouding van stabiliseerder tot vuller ten minste 1:2 wees om die nodige kristallisasie van vuller te verskaf. Die gevolglike rooster verskaf meganiese ondersteuning vir die komponente in hul amorfe toestand. Bokant die Tg' is die amorfe toestand wat deur die voorbereidingstelsel gevorm word nie styf genoeg om sy eie gewig te dra nie en sal op die kristalnetwerk ineenstort. Danksy meganiese ondersteuning kan ineenstorting voorkom word ten spyte van droogtemperature ho?r as Tg' (of selfs Tc). In formulerings met prote?enkonsentrasies