Manozo kaj glukozo, kvankam havantaj la saman molekulan formulon (C?H??O?), estas amba? aldozoj kaj estas C-2 izomeroj (t.e., la direkto de la hidroksila grupo sur la dua karbonatomo estas malsama), sed iliaj metabolaj vojoj kaj fiziologiaj funkcioj signife diferencas. La sekvanta prezentas detalan komparon de iliaj metabolaj diferencoj el pluraj perspektivoj:

?

1. Intesta sorbado

Glukozo:

Efika sorbado: ?i estas ?efe aktive transportata per SGLT1 (natria glukoza kuntransportilo 1) en maldikaj intestaj epiteliaj ?eloj. La sorbada rapideco estas ekstreme alta (>95%), kiu povas rapide eniri la sangocirkuladon kaj altigi la sangosukeron.

Dependa de la gradiento de natriaj jonoj.

Manozo:

Neefika sorbado: ?efe per faciligita difuzo (eble implikante GLUT-familiajn transportilojn kiel GLUT5 a? similajn kanalojn). La sorbado estas tre malalta (?irka? 10-20%), kaj plejparto de la neabsorbita manozo eniras la kolonon kaj estas fermentita de intestaj bakterioj a? sekreciita per feka?oj.

2. Eniru la sangocirkuladon

Glukozo:

Post sorbado, ?i rekte eniras la portalvejnan cirkuladon, ka?zante rapidan plii?on de la sangosukerniveloj.

Manozo:

La sorbkvanto estas malalta, kaj la koncentri?o de manozo en la sango estas ekstreme malalta (normala fasta plasmokoncentri?o estas ?irka? 50 μ mol/L, multe pli malalta ol 4-6 mmol/L da glukozo). Bu?a dono de manozo ne ka?zas signifajn fluktuojn en la sangosukerniveloj.

3. Komencaj pa?oj de hista asimilado kaj metabolo

Glukozo:

Insulinodependa: La asimilado de glukozo fare de muskolo kaj grasa histo estas tre dependa de insulinsignalado (per GLUT4-transportilo).

Heksokinazo/Glukokinazo: Post eniro en ?elojn, ?i estas fosforiligita per heksokinazo (HK) (sistema histo) a? glukokinazo (GK) (hepato) al glukozo-6-fosfato (G6P). ?i tiu estas la kerna molekulo de sukermetabolo.

Manozo:

Ne dependa de insulino: Hista sorbado ne dependas de insulino.

Manokinazo (MK): ?i estas ?efe fosforiligita per manokinazo en la hepato (kun malgranda kvanto en aliaj histoj kiel la renoj) al manozo-6-fosfato (Man-6-P). ?i tio estas ?losila pa?o limiganta la rapidecon en la manoza metabolo.

Fosfomanoza izomerazo (PMI): Man-6-P estas konvertita al fruktozo-6-fosfato (F6P) per fosfomanoza izomerazo. F6P estas meza produkto de la glikoliza vojo.

4. ?efaj metabolaj vojoj

Glukozo:

Energiprovizo de glikolizo: G6P povas eniri la glikolizovojon por produkti energion (ATP).

Glikogena sintezo: La sintezo kaj stokado de glikogeno en la hepato kaj muskoloj.

La pentoza fosfata vojo: generas NADPH kaj ribozo-5-fosfaton (uzatan por redukti biosintezon kaj nukleotidsintezon).

Grassintezo: Kiam troo ?eestas, ?i konverti?as en grason.

Manozo:

Konverto en glikolizajn intermediatojn: Post PMI-konverto al F6P, ?i povas eniri la glikolizan vojon (la fina parto povas esti konvertita en glukozon a? tute oksidita por energiprovizo).

Glikoziliga anta?ulo: ?ia ?efa funkcio estas servi kiel la komenca sukergrupo por sintezi N-ligitajn suker?enojn! Man-6-P povas esti plue konvertita en GDP-manozon en vivo, servante kiel rekta donacanto de manozaj resta?oj en glikoproteinoj kaj glikolipidoj.

Glikoziligo: Manozo estas ?losila komponanto de la kerna oligosakarida ?eno en proteina N-ligita glikoziliga modifo (kiel ekzemple Man ? GlcNAc ?). ?i tiu procezo okazas en la endoplasma retikulo kaj Golgi-aparato, kaj estas decida por proteina faldado, stabileco, lokalizo kaj funkcio (kiel ekzemple antikorpoj, hormonaj receptoroj kaj ?elaj adheraj molekuloj).

Konverto al glukozo/glikogeno: La efikeco estas malalta, kaj iuj reigeblaj F6P-glikolizvojoj generas G6P, kiu poste estas konvertita al glukozo a? glikogeno, sed la kontribuo estas malgranda.

5. Efikoj sur sangoglukozo kaj insulino

Glukozo:

Signife levita sangosukero: estas la ?efa fonto de sangosukero.

Intensa stimulo de insulinsekrecio: Pankreataj beta?eloj rekte sentas plialti?on de sangosukero kaj sekrecias insulinon.

Manozo:

Preska? ne influas la sangosukeron: absorbas malpli, metaboligas sen produkti glukozon, kaj ne dependas de insulino.

Ne stimulanta insulinsekrecion: mankas efikaj stimulaj signaloj en la sangoglukozo.

6. Kernaj diferencoj en fiziologiaj funkcioj

Glukozo:

Kerna funkcio: La ?efa fonto de rapida energio (precipe la cerbo, muskoloj kaj eritrocitoj), konservante la homeostazon de la sangosukero.

Manozo:

Kerna funkcio: ?losila anta?substanco por glikosiligbiosintezo, subtenante la strukturon kaj funkcion de glikoproteinoj kaj glikolipidoj (?elrekono, signaltransduco, imuneco, proteinfaldi?o, ktp.).

Sekundara funkcio: Malhelpi urinduktinfektojn (per blokado de bakteria adhero).

7. Klinikaj aplika?aj diferencoj

Glukozo:

Energia suplemento (infuza?o), hipoglikemia traktado, glukoza tolertesto.

Manozo:

Preventado de ripeti?antaj urinduktaj infektoj (?efe celante Escherichia coli) kaj traktado de specifaj maloftaj genetikaj glikosiligaj malsanoj (kiel ekzemple CDG Ib MPI-manko).