Mannose en glukoaze, hoewol se deselde molekulêre formule hawwe (C?H??O?), binne beide aldoses en C-2-isomeren (d.w.s. de rjochting fan 'e hydroxylgroep op it twadde koalstofatoom is oars), mar har metabolike paden en fysiologyske funksjes ferskille signifikant. It folgjende jout in detaillearre ferliking fan har metabolike ferskillen út meardere perspektiven:

?

1. Darmabsorpsje

Glukoaze:

Effisjinte opname: It wurdt benammen aktyf ferfierd troch SGLT1 (natriumglukose-kotransporter 1) yn epitheelzellen fan 'e tinne darm. De opnamesnelheid is ekstreem heech (>95%), wat fluch yn 'e bloedstream kin komme en de bloeds?ker ferheegje kin.

Ofhinklik fan natriumiongradi?nt.

Mannose:

Ineffisjinte opname: benammen troch fasilitearre diffúzje (mooglik mei GLUT-famyljetransporters lykas GLUT5 of ferlykbere kanalen). De opnamesnelheid is tige leech (sawat 10-20%), en it measte fan 'e net-absorbearre mannose komt de dikke darm yn en wurdt fermentearre troch darmbaktearjes of útskieden mei de feces.

2. Fier de bloedstream yn

Glukoaze:

Nei opname komt it direkt yn 'e sirkulaasje fan 'e portaalvene, wêrtroch't de bloeds?kernivo's rapper tanimme.

Mannose:

De opnamehoemannichte is leech, en de konsintraasje fan mannose yn it bloed is ekstreem leech (normale fêsteplasmakonsintraasje is sawat 50 μ mol/L, folle leger as 4-6 mmol/L glukose). Orale administraasje fan mannose feroarsaket gjin wichtige fluktuaasjes yn bloeds?kernivo's.

3. Earste stappen fan weefselopname en metabolisme

Glukoaze:

Insuline?fhinklik: De opname fan glukose troch spier- en fetweefsel is tige ?fhinklik fan insulinesignalisaasje (fia GLUT4-transporter).

Heksokinase/Glukokinase: Nei't it de sellen ynkomt, wurdt it fosforylearre troch heksokinase (HK) (systemysk weefsel) of glukokinase (GK) (lever) ta glukose-6-fosfaat (G6P). Dit is it kearnmolekule fan s?kermetabolisme.

Mannose:

Net ?fhinklik fan insuline: Weefselopname is net ?fhinklik fan insuline.

Mannokinase (MK): It wurdt benammen fosforylearre troch mannokinase yn 'e lever (mei in lytse hoemannichte yn oare weefsels lykas de nieren) ta mannose-6-fosfaat (Man-6-P). Dit is in wichtige snelheidsbepalende stap yn it mannosemetabolisme.

Fosfomannose-isomerase (PMI): Man-6-P wurdt omset yn fruktose-6-fosfaat (F6P) troch fosfomannose-isomerase. F6P is in tuskenprodukt fan 'e glykolyse-r?te.

4. Wichtigste metabolike paden

Glukoaze:

Enerzjyfoarsjenning fan glykolyse: G6P kin it glykolysepaad yngean om enerzjy (ATP) te produsearjen.

Glykogensynteze: De synteze en opslach fan glykogeen yn 'e lever en spieren.

De pentosefosfaatpaad: genereart NADPH en ribose-5-fosfaat (br?kt foar it ferminderjen fan biosynteze en nukleotidensynteze).

Fetsynteze: As der in oerskot oan oanwêzich is, wurdt it omset yn fet.

Mannose:

Konverzje yn glykolytyske tuskenprodukten: Nei PMI-konverzje nei F6P kin it it glykolytyske paad yngean (it lêste diel kin wurde omset yn glukoaze of folslein oksidearre foar enerzjyfoarsjenning).

Glykosylaasjefoarrinner: De wichtichste funksje is om te tsjinjen as de útgongss?kergroep foar it synthesisearjen fan N-keppele s?kerketens! Man-6-P kin fierder yn vivo omset wurde yn GDP-mannose, en tsjinnet as in direkte donor fan mannose-residuen yn glykoprote?nen en glykolipiden.

Glykosylaasje: Mannose is in kaaikomponint fan 'e kearn oligosaccharideketen yn prote?ne N-keppele glykosylaasjemodifikaasje (lykas Man? GlcNAc?). Dit proses fynt plak yn it endoplasmatysk reticulum en it Golgi-apparaat, en is krúsjaal foar prote?nefolding, stabiliteit, lokalisaasje en funksje (lykas antistoffen, hormoanreseptoren en seladhesiemolekulen).

Konverzje nei glukoaze/glykogeen: De effisjinsje is leech, en guon F6P omkearbere glykolysepaden generearje G6P, dat dan omset wurdt yn glukoaze of glykogeen, mar de bydrage is lyts.

5. Effekten op bloedglukose en insuline

Glukoaze:

Signifikant ferhege bloeds?ker: is de wichtichste boarne fan bloeds?ker.

Intense stimulearring fan insulinsekresje: Pankreatyske beta-sellen fiele direkt in ferheging fan bloeds?ker en skiede insulin út.

Mannose:

Hat hast gjin ynfloed op bloeds?ker: nimt minder op, metabolisearret s?nder glukose te produsearjen, en is net ?fhinklik fan insuline.

Stimulearret gjin insulinsekresje: ?ntbrekt effektive bloedglukosestimulaasjesignalen.

6. Kearnferskillen yn fysiologyske funksjes

Glukoaze:

Kearnfunksje: De wichtichste boarne fan rappe enerzjy (benammen de harsens, spieren en reade bloedsellen), it behalden fan bloeds?kerhomeostase.

Mannose:

Kearnfunksje: In wichtige foarrinnersubstansje foar glykosylaasjebiosynteze, dy't de struktuer en funksje fan glykoprote?nen en glykolipiden stipet (selherkenning, sinjaaltransduksje, ymmúniteit, prote?nefolding, ensfh.).

Sekundêre funksje: Foarkommen fan urinektrochynfeksjes (troch baktearjele oanhechting te blokkearjen).

7. Ferskillen yn klinyske tapassing

Glukoaze:

Enerzjysupplementaasje (ynfúzje), hypoglykemyske behanneling, glukosetoleransjetest.

Mannose:

Previnsje fan weromkommende urinektrochynfeksjes (benammen rjochte op Escherichia coli) en behanneling fan spesifike seldsume genetyske glykosylaasjesteurnissen (lykas CDG Ib MPI-tekoart).