1.Estabilidade e seguridade

A trehalosa é o tipo máis estable de disacárido natural. Debido á súa non reducibilidade, ten unha excelente estabilidade á calor, ácido e álcali. Ao coexistir con aminoácidos e proteínas, a reacción de Maillard non se produce nin sequera cando se quenta, podendo utilizarse para procesar alimentos, bebidas, etc. que requiren calefacción ou almacenamento a alta temperatura. A trehalosa entra no intestino delgado do corpo humano e desfórmase en dúas moléculas de glicosa por encimas da trehalosa, que despois son utilizadas polo metabolismo do corpo. é unha importante fonte de enerxía e beneficiosa para a saúde e a seguridade humana.

2.Baixa absorción de humidade

A trehalosa tamén ten unha baixa higroscopicidade. Se a trehalosa se coloca nun lugar cunha humidade relativa superior ao 90% durante máis dun mes, dificilmente absorberá a humidade. Debido á baixa higroscopicidade da trehalosa, a súa aplicación neste tipo de alimentos pode reducir a súa higroscopicidade e prolongar eficazmente a vida útil do produto.

3. Alta temperatura de transición vítrea

A trehalosa ten unha temperatura de transición vítrea máis alta en comparación con outros disacáridos, chegando ata 115 ℃. Polo tanto, engadir trehalosa a outros alimentos pode aumentar efectivamente a súa temperatura de transición vítrea, facilitando a formación dun estado vítreo. Esta característica, combinada coa estabilidade tecnolóxica e a baixa absorción de humidade da trehalosa, convértena nun axente protector de alto contido proteico e nun axente de retención de sabor de secado por pulverización ideal.

4.Efectos protectores non específicos sobre biomoléculas e organismos vivos

A trehalosa é un metabolito típico do estrés formado por organismos en resposta a cambios ambientais externos, que protexe o corpo contra ambientes externos duros. Mentres tanto, a trehalosa tamén se pode usar para protexer as moléculas de ADN dos organismos dos danos inducidos pola radiación; A trehalosa esóxena tamén ten efectos protectores inespecíficos sobre os organismos. En xeral, crese que o seu mecanismo protector é a forte unión das moléculas de auga polas partes do corpo que conte?en trehalosa, que xunto cos lípidos da membrana posúen auga unida ou a propia trehalosa actúa como un substituto da auga unida á membrana, evitando así a desnaturalización das membranas biolóxicas e das proteínas da membrana.