Sucralose is een suikervervanger. Het is een veelgebruikte kunstmatige zoetstof. Mensen kiezen vaak voor suikervervangers omdat ze zoetheid bieden, maar niet de calorie?n bevatten die in kristalsuiker zitten. Sucralose wordt vaak gebruikt als ingredi?nt in voedingsmiddelen en dranken, vaak aangeprezen als "suikervrij" of "afslankmiddel" om de totale calorie-inname te verminderen.

Wat is sucralose?

Sucralose is een veelgebruikte, niet-voedzame kunstmatige zoetstof met nul calorie?n. Sucralose wordt kunstmatig gesynthetiseerd uit tafelsuiker (tafelsuiker) via een meerstappenproces waarbij drie hydroxylgroepen in het suikermolecuul selectief worden vervangen door drie chlooratomen. Vervolgens werd het gezuiverd tot ongeveer 98%. Deze chemische modificaties zorgen ervoor dat sucralose ongeveer 600 keer zoeter is dan tafelsuiker. Het eindproduct is een witte, kristallijne, zeer effici?nte kunstmatige zoetstof die zeer goed oplosbaar is in water. De hoge oplosbaarheid van sucralose in water maakt het ideaal voor verwerking in diverse bewerkte voedingsmiddelen: gebak, dranken, kauwgom, gelatine en bevroren zuiveldesserts. Mensen die op zoek zijn naar alternatieve zoetstoffen geven over het algemeen de voorkeur aan sucralose boven andere kunstmatige zoetstoffen zoals aspartaam ??en sacharine. Als derivaat van kristalsuiker behoudt sucralose veel van zijn vertrouwde "suikerachtige" smaak, maar mist het opvallend genoeg de bittere nasmaak die kenmerkend is voor andere suikervervangers. De krachtige zoetheid van sucralose zorgt ervoor dat een kleine hoeveelheid al voldoende is, waardoor het een populaire keuze is voor caloriearme di?ten. De absorptie van sucralose in het maag-darmkanaal is minimaal en de belangrijkste uitscheidingsroute is onveranderde sucralose in de ontlasting. Er vindt dus geen katabolisch (afbraak)proces plaats, wat bevestigt dat sucralose geen bron van energie en/of calorie?n is. Status van goedkeuring en regelgeving Sucralose werd voor het eerst goedgekeurd voor gebruik in Canada in 1991, gevolgd door Australi? in 1993 en Nieuw-Zeeland in 1996. In 1998 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) sucralose goed voor gebruik in 15 categorie?n voedingsmiddelen en dranken en breidde het gebruik ervan uit als een universele zoetstof voor voedsel in 1999. Sucralose werd in 2004 goedgekeurd voor gebruik als voedseladditief in de Europese Unie. De FDA reguleert sucralose als voedseladditief. Onder de federale Food, Drug, and Cosmetic Act moeten zoetstoffen veilig zijn om te eten. De veiligheidsbeslissing van de FDA is gebaseerd op uitgebreide dierstudies en klinische proeven die toxicologie, teratogeniteit (het vermogen om foetale misvormingen te veroorzaken tijdens de zwangerschap) en carcinogeniteit evalueren. Volgens de aanbevelingen van de FDA is de aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) van sucralose in de Verenigde Staten vastgesteld op 5 mg/kg lichaamsgewicht per dag (mg/kg/dag). Mogelijke voordelen van het gebruik van sucralose voor calorievrij gewichtsbeheer

In tegenstelling tot kristalsuiker wordt sucralose niet verteerd of afgebroken in het maag-darmkanaal en fungeert het niet als caloriebrandstof in ons lichaam. Sucralose is daarom een ??populaire keuze voor mensen die kristalsuiker willen vervangen (1 theelepel, oftewel ongeveer 4,2 gram kristalsuiker, bevat 16 calorie?n) en hun totale calorie-inname willen verminderen. Door sucralose in hun voeding op te nemen, kunnen mensen in hun zoetbehoefte voorzien zonder zich zorgen te hoeven maken over extra calorie?n, wat cruciaal is voor gewichtsbeheersing.

Geschikt voor diabetesmanagement

Sucralose wordt door ons lichaam niet omgezet in energie en veroorzaakt geen verhoging van de bloedsuikerspiegel (6). Op basis van klinische studies met sucralose bij mensen met diabetes heeft de FDA geconcludeerd dat sucralose de bloedsuikerspiegel bij mensen met diabetes type 2 niet negatief be?nvloedt. Bovendien hebben een reeks klinische studies aangetoond dat sucralose de glucosehomeostase op lange termijn (gemeten aan de hand van HbA1c-glycosylering) bij pati?nten met diabetes type 2 niet be?nvloedt. Daarom is sucralose een veilige zoetstof voor diabetici die een koolhydraatarm dieet volgen. Zoals bij elke dieetkeuze moeten mensen met diabetes echter hun behandelaar in de integratieve of functionele geneeskunde raadplegen voor een persoonlijk dieetplan, waarbij het risico op hypoglykemie door de inname van sucralose in de gaten wordt gehouden. Mogelijke gezondheidsproblemen en bijwerkingen Hoewel sucralose door regelgevende instanties op veiligheid is beoordeeld, worden de veiligheid van sucralose en de mogelijke gezondheidseffecten ervan vaak besproken. Vooral toxicologische onderzoeken naar de effecten van glucoseregulatie, neurotoxiciteit en carcinogeniteit bij dieren leiden vaak tot speculatie.

Studies hebben aangetoond dat kunstmatige zoetstoffen, waaronder sucralose, de insulinesecretie stimuleren via zoetreceptoren op bètacellen in de pancreas, vooral bij afwezigheid van glucose. Sucralose induceert ook de secretie van GLP-1. GLP-1 is essentieel voor glucosehomeostase en verbetert over het algemeen de glucosegemedieerde insulinesecretie. Na verloop van tijd kunnen verhoogde insulineniveaus in het bloed na blootstelling aan sucralose uiteindelijk leiden tot insulineresistentie vanwege verminderde receptoractiviteit. Verstoorde glucosehomeostase (regulering van de bloedsuikerspiegel) en verminderde insulinegevoeligheid zijn belangrijke kenmerken die geassocieerd worden met stofwisselingsstoornissen. Een aanhoudend onvermogen om glucose effectief te herinnemen, verstoort de bloedsuikerregulatie en leidt tot de daaropvolgende ontwikkeling van stofwisselingsziekten zoals diabetes type 2, obesitas en dyslipidemie. Bovendien is het risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten aanzienlijk verhoogd. Effecten op de darmgezondheid en het microbioom Sucralose wordt beschouwd als "metabolisch inert" omdat het niet wordt opgenomen, maar intact in de ontlasting wordt uitgescheiden. Dit maakt het minder waarschijnlijk dat het een substraat vormt voor het darmmicrobioom. Er zijn echter aanwijzingen dat blootstelling aan sucralose indirect onze darmflora kan veranderen door een verstoorde bloedsuikerspiegel of een mogelijke immuungemedieerde reactie. Meerdere dierstudies hebben aangetoond dat de consumptie van niet-voedzame zoetstoffen (NNS) darmflora-aandoeningen kan veroorzaken; toonden een verhoogde overvloed aan pathogene bacteri?n en een verminderde overvloed aan nuttige darmbacteri?n. Het extrapoleren van diergegevens naar mensen moet echter zorgvuldig gebeuren, aangezien hun toepasbaarheid op de menselijke gezondheid en ziekte beperkt kan zijn. Een klinische studie, die was ontworpen om de effecten van kortdurende (14 dagen droge verwachting) inname van sucralose op het glucosemetabolisme te onderzoeken, onderzocht ook de effecten van herhaalde dagelijkse inname van NNS op de darmflora. De studie concludeerde dat sucralose geen significante veranderingen veroorzaakte in de rijkdom of gelijkmatigheid van de darmflora. Daarentegen toonde een andere kortdurende gerandomiseerde gecontroleerde studie aan dat voedingssupplementen met NNS het functionele potentieel van het menselijke microbioom kunnen be?nvloeden, waarbij sucralose het meest significante effect had. Het is echter belangrijk om op te merken dat beide klinische onderzoeken de effecten van kortdurende NNS-suppletie (inclusief sucralose) hebben onderzocht, en dat langere blootstellingstijden nodig zijn om de gezondheidseffecten van NNS-suppletie op het menselijke darmmicrobioom volledig te begrijpen. De langetermijneffecten van sucralose en andere NNS op het menselijke darmmicrobioom zijn een onderwerp van lopend onderzoek.

Neurologische aspecten en eetlustregulatie Hoewel sucralose als calorievrij wordt beschouwd, stimuleert het receptoren voor zoete smaak, induceert het insulinesecretie in de alvleesklier en start het een metabolische cascade die de eettoestand nabootst. Bij afwezigheid van glucose verandert de constante secretie van insuline onze metabolische balans en hersenchemie. Onze smaakpapillen worden voor de gek gehouden en denken dat we echte suiker eten. In een gerandomiseerde cross-overstudie vertoonden obese vrouwelijke deelnemers verhoogde activiteit in hersengebieden die geassocieerd worden met voedselcue-respons en beloningsverwerking, wat leidde tot een verhoogde calorie-inname na sucralose-inname. Deze studie levert overtuigend bewijs dat de consumptie van sucralose en andere kunstmatige zoetstoffen geassocieerd is met verhoogde eetlust en hunkering, overeten en daaropvolgende gewichtstoename en obesitas.