Trehalose, ook bekend als mycose of tremalose, is een natuurlijk alfa-gebonden disacharide dat wordt gevormd door een α,α-1,1-glucosidebinding tussen twee α-glucose-eenheden. In 1832 ontdekte HAL Wiggers trehalose in moederkoorn van rogge en in 1859 isoleerde Marcellin Berthelot het uit trehala manna, een substantie die wordt geproduceerd door snuitkevers, en noemde het trehalose.

Het kan worden aangemaakt door bacteri?n, schimmels, planten en ongewervelde dieren. Het is betrokken bij anhydrobiose - het vermogen

van planten en dieren die langdurige perioden van uitdroging kunnen weerstaan.

Het heeft een hoog waterretentievermogen en wordt gebruikt in voeding en cosmetica. Men denkt dat de suiker een gel vormt wanneer cellen dehydrateren, wat verstoring van interne celorganellen voorkomt door ze effectief op hun plaats te houden. Rehydratatie zorgt er vervolgens voor dat de normale celactiviteit wordt hervat zonder de ernstige, dodelijke schade die normaal gesproken volgt op een dehydratatie-/rehydratatiecyclus.

Trehalose heeft als bijkomend voordeel dat het een antioxidant is. Het extraheren van trehalose was vroeger een moeilijk en kostbaar proces.

Trehalose wordt momenteel voor een breed spectrum aan toepassingen gebruikt.