Mannoza jest monosacharydem, rozpuszczalnym w wodzie, s?abo rozpuszczalnym w etanolu. Bezbarwny lub bia?y krystaliczny proszek. Odgrywa wa?n? rol? w metabolizmie cz?owieka, szczególnie w procesie glikozylacji okre?lonych bia?ek. Mannoza jest trudna do wch?oni?cia przez organizm cz?owieka i zostanie wydalona z organizmu cz?owieka wkrótce po spo?yciu, g?ównie poprzez metabolizm nerek, a ca?y cykl metaboliczny trwa oko?o o?miu godzin. Spo?ycie mannozy nie powoduje wzrostu poziomu cukru we krwi, wi?c jest to rodzaj cukru, który mog? je?? niektóre osoby z cukrzyc?. W naturze mannoza wyst?puje w stanie wolnym w niektórych owocach, takich jak ?urawiny, jab?ka, pomarańcze itp. W organizmie cz?owieka mannoza jest rozprowadzana we wszystkich tkankach i krwi, w tym w skórze, narz?dach i nerwach. W tych tkankach mannoza bierze udzia? w syntezie glikoprotein, które reguluj? funkcjonowanie uk?adu autoimmunologicznego. Poprzednie badania kliniczne wykaza?y, ?e mannoza mo?e leczy? i zapobiega? infekcjom dróg moczowych, dlatego niektóre zagraniczne produkty zdrowotne z mannoz? jako g?ównym sk?adnikiem s? stosowane w celu utrzymania zdrowia uk?adu moczowego. Mannitol jest alkoholem cukrowym, zwykle redukowanym z cukru (mannozy), jest izomerem sorbitolu, rozpuszczalnym w wodzie, bia?ym krystalicznym proszkiem, ma s?odki smak podobny do sacharozy. Mannitol mo?e by? stosowany nie tylko jako doskona?y ?rodek szkieletowy, ale tak?e jako liofilizowany protektor bia?ka w niektórych receptach. Ochronne dzia?anie mannitolu na bia?ko jest zwi?zane z jego st??eniem i struktur? morfologiczn?, a jego st??enie jest czasami zwi?zane z morfologi? kryszta?u. Powszechnie uwa?a si?, ?e amorficzny mannitol ma funkcj? stabilizowania bia?ka, podczas gdy skrystalizowany mannitol traci swoj? funkcj? ochronn?. St??enia mannitolu wynosz?ce 1% lub mniej zapobiegaj? agregacji leków bia?kowych poprzez tworzenie struktur amorficznych, ale wysokie st??enia mannitolu maj? tendencj? do krystalizacji i promowania agregacji leków bia?kowych. W przypadku wi?kszo?ci bia?ek konserwacja w temperaturze 4°C jest krótkotrwa?a (oko?o 1 tygodnia) po ponownym zawieszeniu. W przypadku d?ugotrwa?ego przechowywania zaleca si? przygotowanie rozcieńczalników (które musz? zawiera? bia?ka no?nikowe, takie jak 0,1% BSA, 5% HSA lub 10% FBS), a nast?pnie zamro?enie ich w temperaturze -20℃ lub -80℃. Wa?ne jest, aby unika? wielokrotnego zamra?ania i rozmra?ania, poniewa? ka?de zamro?enie i rozmro?enie spowoduje cz??ciow? inaktywacj? bia?ka. Trehaloza i mannitol s? zwykle uzupe?niane o 8% (masa do obj?to?ci) jako liofilizowane ?rodki ochronne. Trehaloza mo?e oczywi?cie zapobiega? zmianie struktury drugorz?dowej bia?ka oraz rozci?ganiu i agregacji bia?ka podczas liofilizacji. Mannitol jest równie? szeroko stosowanym liofilizowanym ?rodkiem ochronnym i wype?niaczem, który mo?e zmniejszy? akumulacj? niektórych bia?ek po liofilizacji. Wype?niacz mo?e zapewni? odpowiedni? struktur? dla liofilizowanego ciasta, przyczyni? si? do w?a?ciwego kszta?tu bloku liofilizowanego ciasta i utworzy? struktur? porów. Porowato?? jest warunkiem wst?pnym sublimacji zamro?onej wody, a wi?ksze pory mog? sublimowa? szybciej, wi?c pierwotny czas suszenia mo?e zosta? skrócony. Dodanie wype?niaczy umo?liwia krótszy pierwotny czas suszenia (temperatura produktu Tp?Tg' lub Tc) i mo?e by? wykorzystane jako sposób na optymalizacj? procesu liofilizacji biofarmaceutycznej. Zwykle stosunek stabilizatora do wype?niacza powinien wynosi? co najmniej 1:2, aby zapewni? niezb?dn? krystalizacj? wype?niacza. Powsta?a sie? zapewnia mechaniczne wsparcie dla sk?adników w ich stanie amorficznym. Powy?ej Tg' stan amorficzny utworzony przez uk?ad przygotowawczy nie jest wystarczaj?co sztywny, aby utrzyma? swój w?asny ci??ar i zapadnie si? na sie? krystaliczn?. Dzi?ki mechanicznemu wsparciu mo?na zapobiec zapadni?ciu si? pomimo temperatur suszenia wy?szych ni? Tg' (lub nawet Tc). W formulacjach o st??eniu bia?ka